(…) „w pracach Doroty Buczkowskiej rośliny nie są postrzegane ani niżej, ani wyżej od ludzi; ich relacja nie jest relacją władzy, jest to relacja współistnienia. W tradycji etnobotanicznej jedne gatunki roślin mogą być sprzymierzeńcami człowieka, inne – przeciwnie. Zioła mogą i leczyć, i zabijać, dlatego znajomość roślin wymaga specyficznego podejścia. W etnobotanicznej filozofii, którą reprezentuje australijska badaczka Monica Gagliano, będąca inspiracją dla Buczkowskiej, wiedzę o roślinach pogłębia się poprzez rozmowę o nich, a także rozmowę z nimi. Protokoły takich rozmów mogą przybrać formę obrazów.”
txt: Mateusz Stachura „Córki Świtezi.”